ΙΚΑΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Το νησί και το γύρω πέλαγος, σύμφωνα με τη μυθολογία, πήραν το όνομά τους από το γιο του Δαίδαλου, τον Ίκαρο, που έπεσε κάπου εδώ, όταν ο ήλιος έλιωσε τα κέρινα φτερά του. Από ευρήματα που βρέθηκαν στο νησί, πιθανολογείται ότι η Ικαρία κατοικούνταν πριν από 7.000 χρόνια από Πελασγούς. Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, σημαντικές πόλεις (Οινόη, Θερμαί, Δράκανο) οικοδομήθηκαν το 750 π.Χ. από Μιλήσιους. Κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα π.Χ. το νησί αποτέλεσε μέρος της αυτοκρατορίας του τύραννου της Σάμου, Πολυκράτη. Εκείνη την εποχή χτίστηκε και ο αρχαίος ναός της Αρτέμιδος στην περιοχή Νας, στο βορειοδυτικό τμήμα της Ικαρίας.

 

Με τους Περσικούς πολέμους το νησί καταλήφθηκε από τους Πέρσες και μετά την απελευθέρωση του, το 479 π.Χ. (μάχη της Μυκάλης), αποτέλεσε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Αργότερα, κυριαρχήθηκε διαδοχικά από Σπαρτιάτες, Μακεδόνες και τέλος, το 133 π.Χ. περιήλθε στη σφαίρα επιρροής της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας.

 

Στα Βυζαντινά χρόνια η σημαντικότερη πόλη του νησιού, η Οινόη έλαβε το όνομα Δολίχη. Οι δυνατοί σεισμοί του 4ου και 8ου αιώνα και οι πολλές αραβικές επιδρομές που επακολούθησαν, συνέβαλαν στη μείωση του πληθυσμού της Ικαρίας. Οι λίγοι κάτοικοι που απέμειναν, οικοδόμησαν πύργους και κάστρα (Κοσκινά, Καφαλινό και Μηλιωπού) για την προστασία τους από τους πειρατές. Επίσης, εκείνη την εποχή, η Ικαρία αποτέλεσε τόπο εξορίας ατόμων της βασιλικής οικογένειας.

 

Από το 1191, το νησί πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Ενετών, των Βυζαντινών, των Γενουατών, των Ιπποτών της Ρόδου και τέλος υποτάχθηκε στους Οθωμανούς το 1521. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Ικαρία διατηρούσε ένα αυτόνομο σύστημα διοίκησης, παρέχοντας παράλληλα φόρο υποτέλειας στους Τούρκους. Εκείνη την εποχή, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να χτίσουν τα σπίτια τους στα ορεινά εξαιτίας των πολλών πειρατικών επιδρομών.

 

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, οι Ικάριοι αντιστάθηκαν ενάντια στους Οθωμανούς, ωστόσο δεν μπόρεσαν να σημειώσουν σημαντικές νίκες. Για δύο χρόνια (1828-1830), το νησί ενώθηκε με την υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα, ωστόσο, με το πρωτόκολλο του Λονδίνου ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων.

 

Το 1912, οι κάτοικοι της Ικαρίας εξεγέρθηκαν ενάντια στους Οθωμανούς με αρχηγό τον Μαλαχία και τον Γεώργιο Σπανό, άγαλμα και μνημείο του οποίου έχουν στηθεί στους οικισμούς Εύδηλο και Χρυσόστομο αντίστοιχα. Για 5 μήνες η Ικαρία παρέμεινε αυτόνομη, ιδρύοντας την «Ελεύθερη Ικαριακή Πολιτεία». Τελικά, τον Νοέμβριο του 1912, με την αποβίβαση του ελληνικού στόλου στο νησί, η Ικαρία περιήλθε στο Ελληνικό κράτος.

 

Τέλος, στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μεγάλο μέρος του πληθυσμού πέθανε από ασιτία, ενώ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, το νησί αποτέλεσε τόπο εξορίας 13.000 κομουνιστών